Psychoterapia psychodynamiczna – jest sposobem pracy z pacjentem w oparciu o teorie psychoanalityczne. Jest podejściem teoretyczno-terapeutycznym, w którym istotą współpracy między terapeutą a pacjentem są dynamicznie zachodzące procesy psychiczne zarówno u terapeuty ja i pacjenta w obrębie stworzonej przez siebie relacji. W swoim założeniu przyjmuje istnienie i wpływ nieświadomości (nieświadomych myśli, motywów, konfliktów, emocji czy mechanizmów). Rozpatrując trudności pacjenta uwzględnia się wpływ czynników i mechanizmów nieświadomych na sposób zachowania i motywy działań.

Psychoterapia psychodynamiczna – polega na dialogu pomiędzy pacjentem a terapeutą i opiera się na relacji czyli silnej, zaakceptowanej obustronnie więzi między terapeutą i pacjentem. W warunkach dających poczucie bezpieczeństwa i psychicznego komfortu pacjent zachęcany jest do swobodnego dzielenia się swoimi myślami, fantazjami i skojarzeniami, które często ze względu na swój wstydliwy lub upokarzający charakter są skrywane w codziennym życiu. Dialog oparty na relacji terapeutycznej umożliwia analizę nieświadomych motywów, myśli, zachowań czy konfliktów. Przyglądanie się trudnościom pacjenta z umożliwieniem ich swobodnej ekspresji i z uwzględnieniem ich nieświadomego charakteru pozwala na powolne uwolnienie się z ich destrukcyjnego wpływu. Podczas terapii przepracowywane są pewne trwałe struktury, schematy dotyczące tworzenia i przeżywania relacji interpersonalnych, doświadczania siebie, doświadczania innych czy nieuświadomionych motywów podejmowania określonych zachowań. Pacjent ma możliwość lepszego zrozumienia siebie, swoich potrzeb, oczekiwań czy motywacji.

Do kogo skierowana jest pomoc?

Psychoterapia psychodynamiczna skierowana jest do bardzo szerokiego spektrum pacjentów, jednakże jest najbardziej efektywna w stosunku do pacjentów z szeroko rozumianymi trudnościami z osobowością. Zaburzenie osobowości przejawiać się będzie w trwałych cechach charakterologicznych i utrwalonych sposobach zachowania, postępowania, utrwalonych sposobach wchodzenia w relację z innymi ludźmi i funkcjonowania w społeczeństwie. Dotyczyć to również będzie sposobu doświadczania i przeżywania siebie i innych. Te utrwalone sposoby doświadczania siebie, innych i utrwalone schematy wchodzenia w relacje czy utrwalone sposoby zachowywania i postępowania w znacznym stopniu utrudniają lub wręcz uniemożliwiają prawidłowe funkcjonowanie w społeczeństwie, rodzinie czy w życiu zawodowym.

Główne obszary pracy terapeutycznej

• trudności w związkach i relacjach z innymi ludźmi,
• trudności w sposobie doświadczania i przeżywania siebie,
• stany depresyjne i przygnębienie,
• stres i poczucie przeciążenia,
• lęk i poczucie niepokoju,
• trudności adaptacyjne,
• urazy psychiczne, traumy.